برای آنکه طولانی ترین رشته کوه جهان را مشاهده کنید، نه تنها لازم نیست سر خود را به سمت بالا بگیرید، بلکه باید به سمت پایین و عمق اقیانوس ها نیز حرکت کنید. منطقه ای که به آن "خط الراس میان اقیانوسی" گفته می شود شامل رشته کوه آتشفشانی زیرآبی می شود که گستردگی آن 65 هزار کیلومتر است.

"صخره های مرجانی" عاملی کلیدی در ادامه حیات بسیاری از گونه ها در هر واحد از سطح اکوسیستم های کره زمین هستند. در شرایطی که آنها از پلیپ های مرجانی کوچک ساخته شده اند، اما در کنار هم بزرگترین ساختار زنده سیاره ما را تشکیل داده که حتی برخی مواقع از فضا نیز قابل مشاهده هستند.

عمیق ترین نقطه اقیانوس 10 هزار و 916 متر پایین تر از سطح دریا و در "گودال ماریانا" واقع شده است. اما پایین ترین نقطه کره زمین در زیر اقیانوس قرار نداشته و 2 هزار و 555 متر پایین تر از سطح دریا و در "گودال بنتلی سابگلاشل" در قطب جنوب واقع شده است.

پایین ترین نقطه بر روی سطح زمین نسبتا قابل دسترس است. "دریای مرده" (بحر المیت) بین اردن و فلسطین قرار گرفته و به دلیل غلظت بسیار بالای نمک، هیچ جانوری در آن قابلیت حیات ندارد. سطح این دریاچه فوق العاده نمکی 423 متر پایین تر از سطح دریا قرار دارد.

در کامرون، و مرز روآندا با جمهوری دموکراتیک کنگو، سه دریاچه مرگبار وجود دارد: Nyos، Monoun و Kivu. هر سه آنها دریاچه هایی آتشفشانی هستند که بالاتر از زمین های آتشفشانی قرار گرفته اند. "ماگمای" موجود در زیر سطح زمین موجب انتشار دی اکسید کربن به داخل این دریاچه ها شده و لایه هایی غنی از این گاز در بستر آنها ایجاد می شود. این تجمع گاز می تواند باعث انفجارهای شدید و خفگی افرادی که از کنار آنها عبور می کنند، بشود.

با ادامه روند تغییرات آب و هوایی، کوه های یخ در حال ذوب شدن و افزایش سطح آب دریاها هستند. مشخص شده که ذوب یخچال طبیعی بخش قطبی کانادا در بازه زمانی 2004 تا 2009 که حجمی برابر با 75 درصد از دریاچه "اِری" را شامل می شد، موجب از بین رفتن 10 درصد آب شیرین جهان شده است.

انسان ها تاثیرات خود بر کره زمین را به اشکال مختلف ثبت کرده اند. به عنوان مثال، آزمایش اتمی در دهه 50 میلادی، ابری از رادیو اکتیو را روانه اتمسفر کرد. این ذرات رادیواکتیو در نهایت به صورت باران و برف به زمین بازگشته و برخی از آنها در یخچال های طبیعی به دام افتادند. دانشمندان از این ذرات به عنوان نشانه ای برای تعیین سن یخچال های طبیعی استفاده می کنند. در شرایطی که برخی از کوه های یخ و یخچال های طبیعی به سرعت در حال ذوب شدن هستند، بیش از نیم قرن تاریخ نیز در حال نابودی است.

کره زمین به همان اندازه که در شرایط فعلی سبز است، در گذشته های دور می توانسته به رنگ بنفش باشد. "شیل داس سامارا" نسل شناس میکروبی در "دانشگاه مریلند"، این نظریه را مطرح کرده است. به گفته وی، ممکن است میکروب های باستانی از مولکول های دیگری به غیر از "کلروفیل" برای جذب اشعه های خورشید استفاده می کرده اند. در نتیجه، این مولکول ها رنگی بنفش به موجودات می دادند.

رعد و برق یکی از جنبه های خشن و ترسناک کره زمین را نشان می دهد. تنها یک صاعقه می تواند گرمای هوا را به محدوده 30 هزار درجه سلسیوس برساند. این مساله باعث گسترش و حرکت سریع هوا شده و یک موج شوکدار را ایجاد می کند و در نهایت صدای بوووم که به نام رعد شناخته می شود، ایجاد می شود.